اثر هیپراکسی نورموباریک متناوب و فعالیت پروتیئن کیناز c بر نفوذپذیری سد خونی – مغزی در رت

زمینه و هدف: اخیراً نشان داده شده هیپراکسی نورموباریک متناوب اثر درمانی قابل ملاحظه ای در درمان ایسکمی حاد دارد. در مطالعه حاضر اثر هیپراکسی نورموباریک متناوب و فعالیت پروتیئن کیناز c در نفوذپذیری سد خونی – مغزی، همچنین ارزیابی رفتاری در رت بررسی شده است.   روش بررسی: در این مطالعه تجربی 36 رت نژاد ویستار به 6 گروه شش تایی شامل: نورموکسی (شم)، نورموکسی + chelerythrin chloride ( chel )، نورموکسی +سکته، نورموکسی + سکته + chel ، هیپراکسی + سکته و هیپراکسی + سکته+ chel تقسیم شدند. از chel مهارگر سیستمیک پروتیئن کیناز c ، به منظور بررسی اثر پروتیئن کیناز c استفاده شد، در گروه های هیپراکسی، اکسیژن خالص با غلظت 95% و گروه های نورموکسی اکسیژن 21% به مدت 24 ساعت و 6 روز پیوسته فراهم شد. 24 ساعت بعد رت های گروه سکته به مدت 60 دقیقه تحت انسداد شریان کاروتید اصلی راست قرار گرفتند. پس از 24 ساعت از جریان خون مجدد، نفوذپذیری سد خونی - مغزی و نقایص رفتاری مورد بررسی قرار گرفت. داده ها به کمک آزمون های آماری آنالیز واریانس دو راهه و bonferroni تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: پیش شرطی سازی با هیپراکسی نورموباریک نقص های نورولوژیک و نفوذپذیری سد خونی - مغزی را کاهش داد. با مهار پروتیئن کیناز c ، نقص های نورولوژیک افزایش یافت که با به کارگیری هیپراکسی، کاهش معنی داری داشت (001/0 p< ). مهار پروتیئن کیناز c بدون ارتباط با هیپراکسی باعث بهبود عملکرد سد خونی - مغزی شد (001/0 p< ).   نتیجه گیری: با به کارگیری هیپراکسی و زیرواحدهای ویژه ای از پروتیئن کیناز c ، استحکام سد خونی - مغزی بیشتر شده و امتیاز نقص های رفتاری در جریان سکته بهبود می یابد.